Kayıtlar

son eklenen paylaşım

Yeniden kopuş

Denk gelirsin bir gün batımına Veda için bindiğin trende Avdet ederken terk-i diyar ettiğin şehre Ve canlanır tüm vazgeçişlerin gözün önünde Dönüş yalnız mülke değildir Dönüş sıladır, sonudur hasretin sevgiliye Kavuşmaktır maziye tam da bıraktığın yerde Bıraktığın anılarla birlikte coştukça coşar geceleri Bir nefesle göz dipleri yeniden nemlenir Kurumuş sanılan dere yatakları şenlenir Mutlak kapandı sanılan baraj kapakları açılınca Diline vurur şairin gönlünü yaktıkça Başkaca bilmez vuslatını aşkının tuzakta Ulaşılmaz olmuş tanrı gibi ve yedi iklim uzakta Yaşanası hatıralar fışkırır zihinde geçmişin Uydurulmuş aşkların yuvası olan o pis zihin Acıların da kaynağı ve menbaı zalim sevgililerin

bir tek o

bir gelişi ölgenden bismedir tek gamzesi ömrümden hiçtedir o gözleri özünden içredir bir gidişi ölçerken bitmedir   tek gevheri önünden histedir o gülüşü ölümden içtedir

bohem desenler

Şimdi bitti sanıyorsun belki Bazı geceler gönlünü darlıyor düşünceleri Bil ki silmeye çalışsan da beceremeyeceksin Bir parçam seninle ölecek  Hüzünlü uzaklarda sarıldığın bedenleri Unutmak için kullandığını sanacaksın Anılarda bulduğun desenleri Hep biraz daha karalamaya çalışacaksın Hayal kırıklıklarını atsan da zihnindekileri Silemediklerin tüm tatlı tebessümlerim olacak Bohem hayatlarımıza veda ederken Kaçmak istedikçe beni bulacaksın Kurtulmaya çabaladıkça yine bana sarılacaksın Nefretle hırsla  öfkeyle hasretle Ve daha nicesi karışmış duyguların içine Görmesem de biliyorum zihnindekileri Zira bağlanmış ise gönül kurtaramazsın Sevgin ruhunu esir almışsa eğer geceleri Sevilen verebilir özgürlüğünü anca kaçamazsın Sen ey ruh kime vurgunsun dur bir bak geri Küfrettiğin hatıralarından haz duymaktasın Dur arama derinde farkındalıklar Belki sabahları düzeltirken yatağını Veya uzanırken raflara bir destek arayacaksın Ağlayarak beni yalnız beni sayıklayacaksın

bir ses bir heves

Sözle gelenin figanı duyulur giderken sesle Yok makam-ı ebedi sevdasıdır gider hevesle

ölümsüzlük şerbeti

İnsanoğlu hep geç olduğunda anlar En azından ben sevgilim Dün "sizden" esirgediğim tüm güzel sözleri Bugün yokluğuna armağan ediyorum Böylece anlam kazanmakla kalmıyor hislerim Yokluğum içinde kavuşuyor ölümsüzlüğe Ruhumla bağlanıp ab-ı hayatı içiriyor bana Elde edilecek tüm başarıların ötesinde Lokman'ın reçetesini yazıyor acısıyla her gün Var oluşumu ispatlıyor her var oluşa Dizeler uçup sayende vardıkça kulaklara

Yeşili azalan

Böyle giderse semtim Ye Diyecekler ki: eskidenmiş Bahçeli evler Zira gün geçtikçe azalıyor yeşiller Bunu fark ediyormuş gibi Yazın daha çok polen verir oldu bitkiler

Duraksayıp

Şimdilerde aynı anda duraksayıp  Belki de dalacağız uzaklara Sebebini bilmesek de Gözlerimiz sanki yek diğerini arıyorcasına Bulunduğumuz eksik yerlerden  Boşluğa bakıp uzaklaşacağız Boşluk kavuşacak günün birinde Gözlerimizden çıkan ışınlar da Elbet gerçek olacak bu vuslat  Ta ki biz geçtikten sonra  Birbirimizden

Bana e-posta gönderebilirsiniz

Ad

E-posta *

Mesaj *